Het is van oorsprong een Keltische traditie, hierbij worden de handen aan elkaar gebonden met touw of lint. Traditie is dat het koppel één jaar en één dag met elkaar ‘verbonden’ is. In deze periode kon het paar uitzoeken of ze het wel of niet met elkaar uithielden. Een goede relatietest, na deze periode kan het permanent worden gemaakt of ontbonden. Maar er zijn meer mogelijkheden, b.v. een  jaarlijkse hernieuwing, voor het leven of zolang de wederzijdse liefde duurt. De keuze ligt geheel bij het paar. Omdat er in alle tijden en landen dit soort rituelen waren is het ook bekend vanuit onze eigen voorouderlijke tradities. De term handfasting, oftewel handbinding, stamt af van de gewoonte om de handen van het stel aan elkaar te knopen tijdens de ceremonie. De een kiest alleen voor het koord de ander wil daarbij ook ringen uitwisselen, iedereen kleed zich mooi, gebruikt bloemen of heeft andere wensen. Deze verbinding is niet voor de wet geldig, dat is het huwelijk voor de burgerlijke stand.

      Vandaag de dag willen veel paren dit soort huwelijken niet meer en keren terug naar de vorm van verbinding van onze voorouders. Soms zijn mensen eenvoudig getrouwd voor de wet en maken van de Handfasting hun ware Zielsgelofte en feest. Of als je al vele jaren getrouwd bent en je gelofte aan elkaar opnieuw wilt bevestigen. Natuurlijk kun je ook naar mij komen in Drenthe. Daar zijn prachtige oude locaties die zeker met de achterliggende gedachte erg geschikt zijn. Na de ceremonie kunnen we eventueel in onze achtertuin in de Finse Kota samenkomen om af te sluiten met de door jullie of gasten meegebrachte lekkernijen.